HOME | DD

Description
I wanted to practice painting sky (I used my own photo as a refference : D) as well as drawing people, so I created this little piece of Aira (humanized Airashii). She's throwing stones, dunno why xD I just felt inspired by FOBs' 'The Carpal Tunnel of Love'- man, I haven't listened to this music for YEARS! My great love for SOAD is still burning, though.

No critique, please and thanks.

Nie doszukujcie się głębszej symboliki.
Nie zrozumiecie zapewne zbliżającego się bełkotu, chyba że jesteście Ewą, a i ona może mieć problemy.
Nie wiem, czy to dlatego, że ostatnim razem echo takich emocji ciągnęło się za mną latami- ale trochę się boję. Boję się szybkości, z jaką wszystko się zmienia. Niesamowite jest to, że z natury lubię ludzi, a tak boję się świata. Parę miesięcy temu myślałam- "tak będzie zawsze, aż do momentu gdy będziemy mieli się rozdzielić, wyjechać, a wtedy będziemy we łzach obejmować się na lotnisku". Później myślałam- "nie będziemy żegnać się wcale". Teraz mam w głowie kompletnie co innego.
Piszę to, co piszę, starając się nie cofać, nie zmieniać słów. Jak list na papierze, bez bekspejsa!
Nie chcę brzmieć jak naciągana filozofka, czuję że to co piszę może wydać się komiczne. Takie wiecie, przemyślenia ANGSTY TEENAGER, takie jakieś imoł... ale ubieranie emocji w słowa jest trudne, a mi wychodzi to wyjątkowo topornie. Dlatego w nocy, gdy nie mogę zasnąć, rysuję, podczas gdy ktoś inny pisałby w pamiętniku. Później te szkice wyrzucam, choć często są dość udane.
Mmmm, proszę nie krytykować tego obrazka, jestem świadoma niskiego poziomu moich obrazków z ludźmi, dlatego też ćwiczę i podczas ostatnich trzech dni nabazgrałam całe mnóstwo Air, a nawet Elissa (tak, Elissa Panteona) i uczłowieczonego Sherona. I choć zapewne w mojej galerii są bardziej imponujące dzieła, to jedno kosztowało mnie tyle zastanawiania, że z czystym sercem zadedykuję je całej armii osób, kolejność alfbetyczna żeby się nikt nie pogniewał: Adrianowi (i co teraz? i co teraz, icoteraz, icoterazicoteraz?), Bartkowi (masz rację! : D I pamiętaj, że ja w miarę rozumiem Twój bełkot, a karty do pokera czekają), Cinkowi (śpij więcej, Piłacie! xD i nie drażnij Krzysia. I usuń ten filmik kurfa! I dawaj galaretkę!), Ewie (gdyby można było legalnie wciskać w nawias całą pracę magisterską o tym ile jeden ludzik może dawać ukojenia, zrobiłabym to <3), Fistachowi (wracaj kufa bo co to za życie bez Fistacha! <3), Isi (nie wiem czy zdajesz sobie sprawę, jak ja Cię okropnie kocham!), Kai (przekochana osóbko, uważaj, PTASZYSKO), Małej (śpiewasz przecudownie, dzięki za użyczenie łóżka xD), Mateuszowi (ten nawias nie ma sensu. dzięki za MGowanie! :3), Reksowi (uważaj na Mańszaka, hihih xD), Sralcowi (muszę wreszcie przyjechać do Twojej wiochy, nooo! <3). Poza tym ogółem chłopakom z K20, z podziękowaniami za świetną rozrywkę- byłoby bezsensem gdybym im tego obrazka nie zadedykowała.

To co tu napisałam... o matko. Czuję się tak jakbym wypluła z siebie całą masę walentynkowych pierdółek, serduszek, kwiatuszków, takich tam |D

Character & art-
Don't use ANYWHERE without my permission.

Edit:
'Somewhere beyond happiness and sadness
I need to calculate
What creates my own madness'

Wiem, że cieniowanie jest kompletnie bez sensu, ale najpierw powstała postać Airy, a potem dopiero tło. Tak, nawet głupiego zarysu źródła światła nie zrobiłam zanim nałożyłam światłocienie- jestem genialna! Wciąż rysuję za wąskie stawy, nie mogę tego z siebie wyplenić. I ucho jest za wysoko, ale zdałam sobie z tego sprawę już po pomalowaniu wszystkiego.

Description
I wanted to practice painting sky (I used my own photo as a refference : D) as well as drawing people, so I created this little piece of Aira (humanized Airashii). She's throwing stones, dunno why xD I just felt inspired by FOBs' 'The Carpal Tunnel of Love'- man, I haven't listened to this music for YEARS! My great love for SOAD is still burning, though.

No critique, please and thanks.

Nie doszukujcie się głębszej symboliki.
Nie zrozumiecie zapewne zbliżającego się bełkotu, chyba że jesteście Ewą, a i ona może mieć problemy.
Nie wiem, czy to dlatego, że ostatnim razem echo takich emocji ciągnęło się za mną latami- ale trochę się boję. Boję się szybkości, z jaką wszystko się zmienia. Niesamowite jest to, że z natury lubię ludzi, a tak boję się świata. Parę miesięcy temu myślałam- "tak będzie zawsze, aż do momentu gdy będziemy mieli się rozdzielić, wyjechać, a wtedy będziemy we łzach obejmować się na lotnisku". Później myślałam- "nie będziemy żegnać się wcale". Teraz mam w głowie kompletnie co innego.
Piszę to, co piszę, starając się nie cofać, nie zmieniać słów. Jak list na papierze, bez bekspejsa!
Nie chcę brzmieć jak naciągana filozofka, czuję że to co piszę może wydać się komiczne. Takie wiecie, przemyślenia ANGSTY TEENAGER, takie jakieś imoł... ale ubieranie emocji w słowa jest trudne, a mi wychodzi to wyjątkowo topornie. Dlatego w nocy, gdy nie mogę zasnąć, rysuję, podczas gdy ktoś inny pisałby w pamiętniku. Później te szkice wyrzucam, choć często są dość udane.
Mmmm, proszę nie krytykować tego obrazka, jestem świadoma niskiego poziomu moich obrazków z ludźmi, dlatego też ćwiczę i podczas ostatnich trzech dni nabazgrałam całe mnóstwo Air, a nawet Elissa (tak, Elissa Panteona) i uczłowieczonego Sherona. I choć zapewne w mojej galerii są bardziej imponujące dzieła, to jedno kosztowało mnie tyle zastanawiania, że z czystym sercem zadedykuję je całej armii osób, kolejność alfbetyczna żeby się nikt nie pogniewał: Adrianowi (i co teraz? i co teraz, icoteraz, icoterazicoteraz?), Bartkowi (masz rację! : D I pamiętaj, że ja w miarę rozumiem Twój bełkot, a karty do pokera czekają), Cinkowi (śpij więcej, Piłacie! xD i nie drażnij Krzysia. I usuń ten filmik kurfa! I dawaj galaretkę!), Ewie (gdyby można było legalnie wciskać w nawias całą pracę magisterską o tym ile jeden ludzik może dawać ukojenia, zrobiłabym to <3), Fistachowi (wracaj kufa bo co to za życie bez Fistacha! <3), Isi (nie wiem czy zdajesz sobie sprawę, jak ja Cię okropnie kocham!), Kai (przekochana osóbko, uważaj, PTASZYSKO), Małej (śpiewasz przecudownie, dzięki za użyczenie łóżka xD), Mateuszowi (ten nawias nie ma sensu. dzięki za MGowanie! :3), Reksowi (uważaj na Mańszaka, hihih xD), Sralcowi (muszę wreszcie przyjechać do Twojej wiochy, nooo! <3). Poza tym ogółem chłopakom z K20, z podziękowaniami za świetną rozrywkę- byłoby bezsensem gdybym im tego obrazka nie zadedykowała.

To co tu napisałam... o matko. Czuję się tak jakbym wypluła z siebie całą masę walentynkowych pierdółek, serduszek, kwiatuszków, takich tam |D

Character & art-
Don't use ANYWHERE without my permission.

Edit:
'Somewhere beyond happiness and sadness
I need to calculate
What creates my own madness'

Wiem, że cieniowanie jest kompletnie bez sensu, ale najpierw powstała postać Airy, a potem dopiero tło. Tak, nawet głupiego zarysu źródła światła nie zrobiłam zanim nałożyłam światłocienie- jestem genialna! Wciąż rysuję za wąskie stawy, nie mogę tego z siebie wyplenić. I ucho jest za wysoko, ale zdałam sobie z tego sprawę już po pomalowaniu wszystkiego.